Bezoek van Señor Toro

.. als een B&B runnen écht een uitdaging wordt. 

B&B Cas al Cubo

We verwachten nieuwe gasten. We hebben een boeking gekregen uit Spanje van.. laten we ze in het kader van de nieuwe privacy wetgeving “de familie Toro” noemen. 

De communicatie is wat ingewikkeld, want het Engels is in Spanje nog niet ingeburgerd en vele buurlanders van onze uitstekend Engels beheersende Portugese gastheren en vrouwen (wij wonen per slot van rekening in hun land) spreken en schrijven geen woord over de grens. Met Google translate komen we uiteindelijk een heel eind, en schriftelijk hebben we afspraken gemaakt voor een verblijf van 4 nachten. 

De gasten arriveren wat later op de avond en het blijkt te gaan om één gast die in een grote Audi het terrein op tuft, voorafgegaan door een taxi. We kijken wat bevreemd. De deur van de auto gaat open en een stroom van boos klinkende Spaanse klanken vult de zwoele avondlucht. Is dat tegen ons? Hebben wij iets verkeerd gedaan…. Maar wát dan? 

Achter het gebrul aan kruipt  een 1 meter 55 hoge, rood aangelopen bonk testosteron de auto uit. Onze gast is een klein middelbaar manneke met een buik die een acht maanden zwangere vrouw niet zou misstaan en dus dito mond. Hij betaalt de taxi, die hem kennelijk de weg heeft gewezen naar ons B&B. Onderwijl komt een onophoudelijke stroom gebrul uit zijn mond waar wij geen chocola van kunnen maken. Het geloei wordt kracht bij gezet met ruime armgebaren. We houden ons maar even stil. Zoals een gaste van ons eens zei: “een paard zou er de hik van krijgen”. 

Señor Toro

Het klinkt niet heel vriendelijk, wat deze heer ons toevoegt. Maar zeker weten doen we het niet. Spaans is niet één van onze vele talenten. En zeker niet op dit volume en in dit tempo. Pogingen om Señor Toro te kalmeren en om de woordenstroom in te dammen, stranden vooralsnog in een grote woordenstroom en we doen iets wat we normaal nooit zouden doen. We roepen de hulp in van een andere gast. Deze lieve Spaanse heer kan in elk geval verstaan wat señor Toro dwars zit. We worden er wel een tikkeltje nerveus van inmiddels. We hebben nog steeds geen idee.

Na enige vertalingen en nog wat additionele kalmeringspogingen, begrijpen wij dat deze heer moeite heeft gehad ons B&B te vinden. Dat heeft er duidelijk voor gezorgd dat het testosteron tot tussen zijn oren zit en iemand móet boeten: WIJ! 

B&B Cas al Cubo staat op Google maps, Apple maps en Maps.me, op de site staat een keurige routebeschrijving én de coördinaten zijn te vinden op onze website en op de verschillende boekingssites. Dat maakt allemaal niks uit. Ja, ons B&B ligt op ongeveer een kwartier rijden van het gemeentehuis van Tavira. Dat klopt en dat staat ook overal. Desondanks is het onze schuld, dat Señor Toro B&B Cas al Cubo niet kon vinden en dat hij 1,5 uur heeft moeten zoeken en uiteindelijk een taxi heeft moeten inschakelen om ons te vinden. Zijn frustratie daar over wordt ons luid duidelijk gemaakt. We zijn een half uur en één stap verder. We weten wat er aan de hand is. 

Druk in de garage

Mijn oude “baas”,  leerde me ooit dat je een boos mens helemaal moet laten uitschreeuwen, en dat dan, nadat hij gekalmeerd lijkt, ook het láátste staartje woede er ook nog uit moet, voordat je met hem kunt gaan praten over wat hij nu eigenlijk wil. Zo ook geschiedde hier. Nadat Señor Toro helemaal is leeg gelopen en het laatste testosteronnetje is geblust met een blikje bier, geeft het stiertje aan, via onze behulpzame gast annex tolk dat hij  echt niet kan blijven omdat de afstand naar Tavira te groot is om heen en weer te rijden. Dat was hem bij het boeken niet opgevallen. Erkennen dat wij daar niets aan kunnen doen, gaat overigens vooralsnog te ver. Vooruit, “foutje bedankt”, zoals in die goeie ouwe Hollandse reclamespot. Daar helpt geen “Even Apeldoorn Bellen” meer aan, dus raden we het bolle kruitvat aan om maar te bellen met zijn boekingsagent om te vragen of die de boeking wil annuleren. Van onze kant kunnen wij dat niet doen, maar we gaan er ook zéker niet lastig over doen. 

Señor Toro kan dit duidelijk niet zelf. Om 21:00 ´s avonds belt hij “zijn” secretaresse (de arme vrouw bracht net de kinderen naar bed op vrijdag avond) en begint in rad Spaans tegen haar te tetteren. Kennelijk is zíj het gewend en weet ze meteen de stopknop te vinden want de toon wordt al snel gematigder en kennelijk gaat het geregeld worden. Zou hij dit vaker aan de hand hebben? 

Inderdaad verschijnt na tien minuten een mail in ons scherm met de vraag of wij akkoord zijn met de annulering en we kunnen niet anders verzuchten dan: gráág! “Torinho” (stiertje) is helemaal blij. Hij besluit één nachtje te blijven, want om nou meteen weer op zoek te moeten, daar heeft hij ook geen zin in. Normaal gesproken doen we niet aan één nachtje, maar in dit geval …

De gebraden haan

We drinken nog een drankje met hem, om de gemoederen volledig te sussen, en denken te begrijpen (gewichtige stem, grootse armgebaren en veel brochures) dat hij een belangrijk man is. Onze lieve Spaanse gast annex tolk kijkt minzaam. Zijn elegante vrouw komt er bij zitten aan tafel.

Ter plekke verandert de sfeer en ondergaat Sr. Toro een gedaanteverandering. Opeens zit daar een trotse haan. Kukelekuuuuu…  Señor Toro wordt spontaan Señor Gallo. Hij tracht indruk te maken met gewichtige verhalen over “zijn” bedrijf. Dat is een bedrijf in onder andere vriesinstallaties voor mortuaria. Geen alledaags product en misschien word je geen vrolijker mens als je dagelijks word geconfronteerd met je eigen sterfelijkheid. Zijn pogingen tot flirten mislukken jammerlijk. Inmiddels heeft hij wel de grootste lol.

Ik breng hem om 22:00 naar bed en mag nog naar alle technische snufjes kijken die hij bij zich geeft, zoals een supersonische telefoonlader. Ik prijs alles de hemel in. Wat een fantástisch modern man heb ik voor me. Hij zoent me inmiddels bijna voor t slapen gaan. Ik geef hem een stevige hand en maak me uit de voeten. Nu nog leren kaartlezen, en kijken wat voor hotel je boekt voordat je op de reservering knop drukt (Lúl!) en vervolgens een ander de schuld probeert te geven van jouw stupiditeit, denk ik.

Na een ontbijtje vanmorgen, dat we voor een vandaag uiterst goedgemutste Señor Toro extra vroeg serveren, vertrekt hij lachend richting … geen idee waarheen. Glimlachend zwaaien we onze Spaanse furie uit. We verzuchten: als hij maar vér weg gaat!