woensdag 12 oktober 2011

Gluren bij de buren

Ofwel: kennismaking met “buur-boer”.


Portugezen zijn nieuwsgierig en goedaardig roddelen is een nationale volkssport. Je merkt het pas wanneer de vrouw van de bakkerij 3 kilometer verderop weet dat er op een bepaalde dag wel vijf auto’s geparkeerd stonden op jouw terrein.  Wie zijn die mensen dan allemaal. Je komt niet weg voordat je het allemaal hebt uitgelegd. Jij hebt geen idee wie al je buren zijn, maar van jou weten ze álles!

Relaties zijn hier belangrijk. Hier in de ‘campo’ ken je je buren niet zomaar. Het zijn vaak gewone middenstanders met een baan of klein bedrijfje, die verspreid over ‘het platteland’ stukjes familiegrond hebben liggen dat ze op gezette tijden onderhouden. Als je je ‘buur’ wilt kennen, moet je dat onderhoud maar net in de gaten hebben en vervolgens “het ijzer smeden als het heet is”. Want een goede buur is altijd beter dan een verre vriend!

Vanmorgen werden we wakker en om een uur of zeven, de zon was net op, viel ons een vreemd tikkend geluid op. Het kwam van buiten maar we konden het niet thuisbrengen. Uit inspectie van de omliggende landerijen bleek dat een grote groep mannen met stokken in de Alfarroba- ofwel Johannesbroodbomen aan het slaan was. De Alfarroba peulen oogst is kennelijk begonnen. Voor nieuwelingen in dit land zoals wij is dat natuurlijk hartstikke interessant dus gewapend met een camera stortten we ons op de oogstploeg. 

Alfarrobeira-peulen oogsten
Omdat Portugezen zelf oer-nieuwsgierig zijn, vinden ze het helemaal niet erg als je ook hen de hemd van het lijf vraagt. In ons meest krakkemikkige Portugees hebben we zo’n meppende man aangesproken en hem gevraagd waar ze die peulen voor gebruiken, wat het oplevert en waarom ze niet gewoon wachten tot de vruchten vanzelf uit de boom storten. Het zijn harde peulen dus beschadigen zullen ze niet zoals bijvoorbeeld sinaasappels wel doen. Het verhaal is weer verrassend.

De schil van de peulen wordt vooral gebruikt voor veevoer en meel. De pitten gaan naar de farmaceutische industrie. Ze worden uit de bomen gemept omdat, wanneer ze er spontaan uit vallen, de peulen regelmatig worden gestolen. Na 1 september mogen de zigeuners de velden op om de bomen die niet zijn geplukt leeg te halen. Daar wachten de eigenaren van de boomgaarden niet op. De peulen leveren eigenlijk maar een schijntje op. Tussen de € 3,00 en €5,00 per 15 kilo. Ze worden verkocht aan de landbouw cooperativa’s waarvan elk dorp er wel één heeft.

Wij hebben ook Alfarroba’s op het terrein en die hangen ook vol met peulen. Wij gaan ze niet plukken en in het kader van de verbroedering tussen NL en Portugal besloten we in een opwelling om te vragen of buur-boer misschien interesse had in de peulen.

Johannesbrood-peulen
Het gesprek begon wat afstandelijk. Maar toen buur merkte dat hij de peulen gewoon mocht komen plukken klaarde de man volledig op. Hij stelde zich voor als Placido en was verrast door het aanbod. Voor ons bleek de ingeving een schot in de roos. Niet alleen worden de bomen nu een keer onderhouden (anders kunnen ze niet bij de peulen), maar Placido is ook nog eens voorzitter van de plaatselijke jachtvereniging. Als we ooit last hebben van jagers op het terrein (konijnen en patrijzen schieten is heel populair in onze omgeving) die zich misdragen, hebben wij het telefoonnummer van de baas. 
Zakken met peulen, waarde € 4,50


En terwijl ik dit tik, huppelt er een grote man aan het raam voorbij met een lange stok. Daar gaan onze peulen!

Kijk voor meer informatie op: Johannesbroodboom