Een verschoppeling bij Bed en Breakfast Algarve
Er wordt heel
fanatiek geklust bij Bed en Breakfast Algarve Cas al Cubo in Tavira. Elke
winterstop proberen we er voor te zorgen dat we iets verbeteren aan het B&B
of aan de buiten omgeving. Dit jaar is de binnenkant aan de beurt. De kleurige
muren hebben van de zon behoorlijk wat te lijden en mogen wel weer eens een
fris tintje hebben. En voor de verdere verbeteringen hebben we hulp van een
paar stoere Portugezen.
Schilderen in Azulejos |
Rogério en Fabio die ons met raad en
daad terzijde staan, werken keurig aan een groeiende stapel afval voor de deur.
Op de rotonde van de A22 richting Moncarapacho bevindt zich een vuilstort en op
een dag besluiten we de troep maar eens te gaan wegbrengen voordat we er niet
meer overheen kunnen kijken. Terwijl we sjouwen en sjorren aan brokken
gipsplaat, horen we een jammerlijk gepiep. En já hoor, het is weer zo ver. Daar
ligt een totaal verwaarloosd baby katje.
NEE, roepen we
meteen tegen elkaar. Het lijkt bij ons al net een kattenfarm. Alhoewel de gasten er geen last van hebben
want onze harige knuffels bevinden zich het grootste gedeelte van de dag
slapend in de kelder waar ze hun eigen hoekjes hebben uitgezocht of jagend in
de velden rondom het huis. We vinden nog wel eens een afgekloven konijnenpoot
voor de deur….. Stoer stappen we weer in de auto en gaan we wat eten bij
Resaurante da Ana in Moncarapacho. Een
paar uur later rijden we weer langs die vermaledijde vuilstort en … we kunnen
het niet laten. Even kijken of het scharminkel er nog zit. Jawel hoor, een
zielig piepend hoopje poes zit trillend op een heuveltje vuil. Veel te klein om
voor zichzelf te zorgen. Het ziet er werkelijk niet uit, groezelig, mottig,
ongezond. Maar ze is wel vriendelijk en niet echt schuw. Dat kan zo niet. Dus
we pakken het beestje op, zetten haar in de achterklep van de auto en rijden
naar huis. Het is 14:00 uur.
Om 15:00 uur gaat
de dierenarts open. Zonder gezondheidscontrole komt bij ons niets het huis in.
Onze eigen poezen zijn allemaal “geholpen” en krijgen elk jaar hun inentingen, dragen
netjes vlooien en tekenbanden, enfin het zijn verwende en gezonde krengen. Dat
willen we graag zo houden. Poes gaat dus mee naar de dierenarts. Monica een van
de dierenartsen van Veterinario Porto Seguro in Olhão, en onze vaste
dierenarts, kijkt het kleintje na. Vlooien, wormen (natuurlijk), sinusitis, een
ontsteking aan de bovenste luchtwegen, dus antibiotica er in, smeerseltje voor
de ogen, en een aids en leukemie test.
Die laatste twee
ziekten zijn in Portugal onder katten veel voorkomend. Dat komt door de verwilderde katten die territoriaal met elkaar
vechten. In die gevechten dragen ze de zeer besmettelijke ziektes over. Het is
een klein bloedtestje. Hoe Monica met behulp van eveneens dierenarts en echtgenoot
Raoul bloed uit de adert in het pootje krijgt, is ons een raadsel. Maar het
lukt en ze blijkt niet geïnfecteerd met een van beide ziektes. We vragen nog of
ze misschien iemand weten die een poesje zoekt ….. ijdele hoop. Poes gaat met
ons mee naar huis.
Voorlopig gaat ze
wonen in een groot konijnenhok als ware zij een gast bij het bed en breakfast
Algarve met een mandje, een kattenbakje en natuurlijk gezond eten en water. De
eerste dagen is dat het enige dat ze doet, eten en slapen. Beiden gaan gepaard
met een enorm gesnurk, want haar luchtwegen zitten werkelijk helemaal dicht. We
beginnen een lobby in de kennissenkring, maar nee, iedereen heeft al een kat.
Of twee… of drie. Bovendien zíet onze naamloze madam er niet uit. Dat naamloze
houden we overigens een week vol. Dan heet ze op een ochtend opeens Suzy. Je
moet toch wat zeggen als je haar roept.
Na een dag of tien
wordt ze wat levendiger. Helaas is ze nog steeds te benauwd om zich te wassen
dus het blijft een snotkop-voddenbaal. Maar ze is wel erg lief, onafhankelijk
en langzaam begint ze te spelen. Haar voornaamste hobby is eten. Na twee weken
is het gewicht van de dame verdubbeld van 900 gram naar een kilo en 800 gram.
Dat gaat een beetje snel volgens de dierenarts.
De andere poezen
reageren minder hysterisch dan we hadden verwacht. In huis heerst gelukkig nog
steeds een relatieve rust.
Spelen |
We hebben haar nu
ruim drie weken. Het konijnenhok beschouwt ze als ´haar huis´ en daar slaapt ze
ook ´s nachts. Elke dag gaat het een beetje beter. Haar buikje groeit
zienderogen en als ze zich op haar rug gooit om zich te laten knuffelen voelen
we een stevig trommelvel. We hopen dat ze met een weekje zo ver zal zijn dat ze
zichzelf ook gaat wassen, dat ze daar voldoende lucht voor heeft. Ze begint wel
al een beetje te spelen gelukkig. Het wordt langzaam een gewone jonge poes met
eigen streken.
Maar de gekke
kattenvrouwtjes van Bed en Breakfast Algarve vinden het nu druk genoeg in huis.
Hoe schattig Suzy ook is. Wij zoeken een nieuw thuis voor haar. Bij mensen die
haar lief vinden en goed voor haar zullen zorgen en die heel veel plezier aan
haar gaan beleven want het is een schattig klein lapjespoesje……. met nu nog een
hele grote snottebel aan haar neus.
Een nieuw thuis voor Suzy is de wens van
Bed en Breakfast Algarve voor 2016!