Ofwel: op jacht naar de
Wielewaal.
In een B&B
gaat voor de ontbijt-verantwoordelijken best vroeg de wekker. En aangezien déze
specifieke ochtendvoeding-specialisten géén uitgesproken ochtendmensen zijn,
wil ’s morgens de snooze functie nog wel eens één of twee keer dienst doen.
Behalve vanmorgen dan. Want vanmorgen….. zochten wij de Wielewaal!
We zijn vogel liefhebbers. Geen doorgewinterde vogelaars, die voor dag en dauw met driepoot, telescoopkijker en fototoestel met indrukwekkende telelens in bijpassende kaki of groene uitrusting in het vochtige gras gaan liggen kleumen aan de oever van een plasje waar een zeldzame verzin-maar-wat zou kunnen opduiken. Wij zijn het gemakkelijke soort liefhebbers. De soort die kijkt naar alles dat rondvliegt in de (wijde) omgeving van ons B&B. Vanmorgen om een uur of half zeven was dat de Wielewaal. Als ‘ voorkennis’ is het misschien goed om te weten dat de Wielewaal en wij een soort haat-liefde verhouding hebben.
Wielewaal zingt en wij vliegen ons bed uit. Snooze functie vergeten. Gewapend met verrekijkers en met de gewraakte telelens op het fototoestel, uitgedost in geblokte pyjama, speuren we de omliggende bomen af. We horen de herkenbare wielewaal-song (niet te verwarren het oud Nederlandse volksliedje ‘De Wielewaal’) vlakbij, maar de opvallende knalgele zanger laat zich weer eens niet zien. De bijnaam van de Wielewaal is ‘fig pecker’ ofwel vijgeneter. Dat kunnen we zien ook! Er is flink gehakt in onze vijgenboom en het loeder heeft zich echt tegoed gedaan. Voordat hij ons giechelig ging uit-fluiten wel te verstaan. We vinden dat tegenover een schrans maal aan onze boom, best een fotomoment mag staan. Hij lacht ons gewoon uit vanuit zijn schuilplaats in een nabijgelegen boom. Teleurgesteld druipen we ook vandaag weer af. Douchen en ontbijt maken.
Op het moment is
het eind juli. Alle jongen zijn uitgevlogen en het is een drukte van jewelste
op en rondom het terras. Naast de Wielewalen hebben ook de fel gekleurde Bijeneters
het erg druk met eten. Ze zijn bezig voldoende energie op te doen voor de lange
reis naar het Zuiden waar ze de winter doorbrengen. Hun belletjes-achtige
geluid klinkt boven alles uit wanneer ze zich uit de boomtoppen op langs
vliegende insecten storten om die vervolgens op de elektriciteitsleidingen op
te peuzelen.
Op ons terras, in
een Cipresje dat duidelijk nog in de groei is, heeft het echtpaar Putter toch
de mogelijkheid gezien een nest te bouwen. Vader zit op de uitkijk in het
zwiepende puntje van de boom, terwijl moeder het kroost met zachte snavel het
nest uit werkt. Verderop op een dode tak van en Johannesbroodboom, piepen drie
jonge zwaluwen quasi hulpeloos om eten, in de hoop dat vader en moeder hen toch
nog een maaltje zullen komen brengen. De Steenuil schreeuwt vanaf zijn hoge
uitkijkpunt naar alle buur-uilen dat ze toch écht op moeten hoepelen. Hier
lopen zijn muizen! Het is een gewone ochtend in de Oost-Algarve.